Interbellum. Penitentiaire Geneeskunde in het Huis van Bewaring Te LEEUWARDEN in het Interbellum TH.A. VELSINK Inleiding Geschiedenis der Geneeskunde. In het kader van de cursus "Inleiding in de beoefening van de Geschiedenis der Geneeskunde" is als tijdvak het Interbellum (1918-1940) gekozen.
Gezien de specifieke belangstelling voor de beoefening der geneeskunde in penitentiaire inrichtingen is gekozen voor het onderwerp "Penitentiaire Geneeskunde in het Huis van Bewaring te Leeuwarden in het Interbellum".
De plaats van de Medische Dienst in gevangenissen in het Interbellum
Aanvankelijk was de geneeskundige dienst in vele gevangenissen opgedragen aan legerartsen, en als er geen garnizoen in de directe nabijheid was dan verzorgden burgerartsen deze dienst, bijgestaan door een chirurgijn of hulpchirurgijn. Later geschiedt de geneeskundige behandeling door de aan het gesticht verbonden geneesheren, die onder oppertoezicht staan van de Inspecteur van de Geneeskundige Dienst der Landmacht.
De Geneeskundige Dienst in gevangenissen in het Interbellum werd geregeld via de Beginselenwet van het Gevangeniswezen en de Gevangenismaatregel van 1886 (art. 22 van het Wetboek van Strafrecht).
Het toezicht over het gesticht was in handen van het College van Regenten, welk college een grote macht had, want niets gebeurde in de gevangenis zonder toestemming van de Regenten. Directeuren (voor de grote gestichten) en cipiers (voor de kleine gestichten) moesten zorg dragen voor de rust en orde in het gesticht, daarbij de bevelen van de Regenten stipt opvolgend.
De bezetting van de Medische Dienst, arts, chirurgijn en apotheker maakte deel uit van het gevangenispersoneel. Later werd hier aan toegevoegd de psychiater. In 1925 werd de gevangenismaatregel van 1886 belangrijk gewijzigd en in 1932 kwam er een nieuwe gevangenismaatregel. Deze wijzigingen hielden in dat er voor bepaalde gevangenen afgeweken kon worden van de gestichtsregels.
Er kwamen gestichtsraden die het College van Regenten moesten adviseren; ook de geneesheer had zitting in voornoemde gestichtsraad. Ook kwam er een meer gedifferentieerde aanpak in de spreiding der gevangenen, mannen, vrouwen en kinderen, regimes met strengere en minder strenge aanpak, verspreide opnames in gewone en bijzondere strafgevangenissen, Huizen van Bewaring en Hechtenis, Passantenhuizen, Rijkswerkinrichtingen en Openluchtgevangenissen (met o.a. buitenwerk in de bossen en op het land) (Veenhuizen), Rijksopvoedingsgestichten en Tuchtscholen (voor jongens en meisjes apart), Celbarakken(Den_Haag), en Rijksasiels voor psychopathen (Avereest).
Later ook meer differentiatie in de gevangenissen zelf, zoals plaatsen voor misdadigers die gemeenschaps ongeschikt zijn bevonden, of verschil in beroeps- of gewoonte misdadiger, en verschil in de duur van de straf, zoals kort en lang gestraften, disciplinair zwaar gestraften en levenslang gestraften, recidivisten, gevangenen met (tijdelijke) dwangarbeid, met goed of onaangepast gedrag en later t.b.s. veroordeelden.
Medische voorvallen en handelingen in het Huis van Bewaring te Leeuwarden in het Interbellum. Het is bijzonder moeilijk de algemene activiteiten van de gestichtsarts in het Interbellum in het Huis van Bewaring te Leeuwarden exact te traceren. Er zijn geen geschreven bronnen gevonden van het directe artspatient contact, noch statussen of ziektegeschiedenissen van individuele patiënten. Waarschijnlijk zijn deze, zo zij ooit hebben bestaan, vanwege privacybescherming vernietigd. Wel worden exceptionele medische gebeurtenissen vermeld in de notulen van het College van Regenten, die in het kader van dit onderzoek geheel zijn nagelezen. Tevens was voor directe informatie nog beschikbaar het Ziekenregister bijgehouden door de gestichtsarts en het Correspondentieboek met de medische jaarverslagen.
Enige diagnoses betreffende zieke gedetineerden die vermeld staan in het ziekenregister der gemeenschappelijke en cellulaire gevangenen in het Huis van Bewaring te Leeuwarden in het Interbellum. Dikwijls werden de patiënten voor kortere of langere tijd opgenomen op de daarvoor bestemde ziekenzaal in het Huis van Bewaring te Leeuwarden.
De ziektes en diagnoses worden meesten tijds vermeld met de datum van aanvang der ziekte en datum van herstel- overlijden of ontslag.
Genoemd worden:
ulcus ventriculi gastricimus nervositas haematemesis astma nervosum vulnus scissum (manis sinistris) debilitas simulatio onvoldoende kauwvermogen cryptorchis hernia neuritisch hydrocèle influenza lumbago cystitus blennorrhagica dementia praecox contusio pedis sinistris bronchopneumonia phlegmone neurosis traumatica gastrialgia urethritis chronica appendicitis distorsio cardialgia colica intestinalis tuberculosis cutis rheuma musc. chron. catarrh. ventriculi pleuritis sicca enteritis acuta melancholica infiltraat li. bovenbeen appendicitis chronica ganglion pedis dextrae chorioiditis syphilitica eczema acutum (enige uitleg Latijnse namen onder aan de pagina.)
Doodsoorzaken van gevangenen die in het Huis van Bewaring.
haemorrhois hernia inguinalis directa hernia inguinalis duplex constipathio alvi combustio pedis dextri vulnus scissum oculi dextri hydrops genupyelitis dysenteria nephrolithiasis lymphadenitis tuberculosa strumanephritis chronica psychosis hallucinationis dementia paranoida glaucoma chronica schizofreni prostatitis chronica varicocèle dementia paralytica diabetesulcus duodeni hyperthensis fistula polymyalgia osteoom corpora aliena in de maag aggravatie adamantinoom tuberc. cyste in de rug diarrhoea herpes zoster rheumatismus musc. ac. furunculosis osteitis tub. bronchitis catarrhalis psychopathia
In het Interbellum overleden
tuberculosis, pulmonum, ophanging, apoplexia cerebri, hartverlamming, maagkanker en suikerziekte.
Voorbeeld uit het Correspondentieboek van het Huis van Bewaring te Leeuwarden van een jaarverslag uit het lnterbellum.
Jaarlijksch Verslag van het Huis van Bewaring te Leeuwarden over het jaar 1923 geschreven door dokter Woltring
Ondergeteekende verzoekt hiermede beleefd om door bemiddeling van uw College te mogen ontvangen uit het Rijksmagazijn van geneesmiddelen te Amsterdam de volgende benoodigdheden voor den Geneeskundige Dienst in de gevangenissen onder uw beheer.
De schrijver
De schrijver is in augustus 1971 afgestudeerd aan de R.U te Groningen in de geneeskunde. Hij is sinds 1-1-1973 werkzaam als huisarts in de stad Leeuwarden. Na aanvankelijk een aantal jaren te hebben waargenomen is hij, naast de huisartsenpraktijk vanaf 1-8-1979 werkzaam als gestichtsarts in het Huis van Bewaring "De Blokhuispoort" en vanaf 1-8-1989 tevens als gevangenisarts in de Penitentiaire Inrichting "De Marwei" beiden te Leeuwarden.
Het is goed om zich in het stof te werpen wanneer men een fout heeft begaan, maar het is niet goed om er in te blijven liggen. Wij trachten onze ondeugden te verbergen achter het masker van de tegenovergestelde deugden.
Iemands vrijheid is niet groter dan zijn fantasie. De deugdzaamste mens is hij, die zich ermee tevreden stelt deugdzaam te zijn zonder te trachten het ook te schijnen.
Spijt gaapt wijd en is't leste altijd.
Rechtvaardigheid is een kostbare zaak; daarom is zij ook duur.
Onze gebreken blijven ons altijd trouw, onze goede eigenschappen maken elk ogenblik kleine slippertjes.
Het is niet nodig een dief te vervolgen; hij vangt zichzelf. Een mager verdrag is beter dan een vet vonnis.
Geschiedenis is de totale som van de dingen die vermeden hadden kunnen worden.
Om bij de bron te komen, moet men tegen de stroom inzwemmen. De stok brengt vrede.
Het is veel eenvoudiger kritiek te leveren dan om het bij het rechte eind te hebben.
Drukfouten vallen de lezer dikwijls meer op dan denkfouten.
Wat met een pen geschreven is, kun je met geen bijl meer weghakken.
Bron: archief "De Blokhuispoort"
Uitleg Latijnse namen:
Ingezonden door Caroline Hermans