Stephan Kraan
Blokhuispoort 25-09-2025. Nou, was mij wel weer een hele bijzondere middag vandaag hoor!
Sta ik met iemand te praten bij één van de shopjes, hoor ik boven mij ineens iemand zeggen "kijk, dit is de cel waarin ik een jaar heb vast gezeten". Ik kijk naar boven en toevallig kijkt hij ook
naar mij waarop ik tegen hem zeg "Ik ken jou!"
Hij komt naar beneden en ik stel mij voor met mijn naam en ik vertel erbij dat ik gids ben en dat ik regelmatig iets over hem vertel tijdens mijn rondleidingen.
Vervolgens stelt hij zich ook voor met (ik kon niet meer op zijn naam komen zo snel) “Hoi, ik ben Stephan Kraan.” hij begint te lopen richting de maquette en tijdens het lopen is hij alweer
allerhande anekdotes aan het vertellen over zijn tijd in de BHP.
Ik krijg de vraag van hem, of hij nog een cel kan bekijken die nog in originele staat is en of hij die zou kunnen bekijken. Gelijk hier achteraan zegt hij dat hij zelf heeft vast gezeten in cel
A.1.09 waarop ik tegen hem zei "dat meen je niet, dat is namelijk de enige redelijk originele cel die nog te bezichtigen is!" Ik krijg een hele ongeloofwaardige blik van hem terug waarop ik zei,
loop maar mee!
Vervolgens heb ik hem een kippenvelmomentje bezorgd door hem de sleutel te geven van A.1.09. Hij kon nu zelf de cel openmaken waarin hij een jaar als Totaalweigeraar had vast gezeten. Dit vond hij heel speciaal en was mij heel dankbaar voor dit bijzondere moment!
In de cel vertelde hij hoe zijn cel eruit zag ten tijde van zijn detentie (1981), dat er geen sanitair was, dat er geen water was, dat zijn ramen helemaal geblindeerd waren en hij helemaal niet naar buiten kon kijken. Dat hij een gaatje ontdekte in de blindering van zijn cel-raam waardoor hij op zijn verjaardag toch naar buiten kon kijken omdat daar een menigte mensen stond.
Deze menigte begon "Lang zal hij leven" te zingen voor zijn verjaardag en dat hij zich toen pas realiseerde dat die menigte er voor hem stond! Vervolgens werd er vuurwerk afgestoken, voor hem. Dit vuurwerk zorgde voor erg veel geluidsoverlast in het Huis van Bewaring en hierdoor werden de mensen aan de overkant van de gracht weg gejaagd door de politie.
Na veel verhalen in "zijn cel" zijn we weer naar beneden gegaan, terug naar de maquette. Hier begon hij weer te vertellen over het leven in de BHP. Dat hij door medegevangenen met de dood bedreigd werd en dat hij "een soort van" bescherming kreeg van twee levensgevaarlijke gedetineerden die samen in een cel naast hem zaten opgesloten. Die twee waren broers van elkaar en zaten vast voor moord. Dankzij de bescherming van die twee heeft hij het overleefd in de BHP.
Omdat hij "gewoon" zijn verhaal begon te vertellen en er al wat mensen bij stonden te luisteren, werden anderen die al dan niet aanwezig waren of net binnen kwamen, nieuwsgierig naar wat hij aan het vertellen was. Op een gegeven moment stonden er al bijna 10 toevallige bezoekers bijna ademloos naar hem te luisteren.
Als soort van afsluiter vertelde Stephan dat hij een paar weken geleden nog een dag had vast gezeten vanwege protesten op de A12 in Den haag. Stephan is nu 65 en is lid van Rebellion Extinction. Hij zei dat hij nog steeds onder de blauwe plekken zit van het politie optreden van die dag. Hij vertelde dat hij nog steeds aan het protesteren is voor een beter Nederland.
Ik heb Stephan uitgenodigd om nog even de Directeurskamer te komen bekijken en daarna ben ik nog even met hem bij de Isoleercel geweest, daar waar hij ook een uurtje of vijf heeft vast gezeten.
En dan te bedenken dat hij eigenlijk alleen maar even langskwam om aan zijn nieuwe stagiaire te laten zien waar hij had vast gezeten...
Het was weer een bijzondere ontmoeting, Harrie Nicolai.
Update 25-09-2025