Eenzame gekte

Eenzame gekte

Eenzame opsluiting

Eenzame opsluiting van criminelen werd in halverwege de negentiende eeuw als het juiste alternatief op lijf- en schavotstraffen die, onder invloed een beschavingsoffensief, uit de gratie waren geraakt in Nederland. Maar het gevolg van de nieuwe strafmethode was dramatisch: gevangenen werden krankzinnig van eenzaamheid. Anouk Kemper beschrijft hoe Nederlandse politici, gevangenisbewaarders, psychiaters en journalisten tussen 1840 en 1910 aankeken tegen het cellulaire stelsel.  Anouk Kemper 


Download

Download
Eenzame gekte
AnoukKemper.pdf
Adobe Acrobat document 1.1 MB