2007 Survival Team Blokhuispoort

Survival Team Blokhuispoort. De boys van "De Blokhuispoort", survival in de Hooge Veenen Belgische Ardennen. Survivaltraining door Johannes Langohr.

Op donderdag 18 Januari was het weer zover. De survival. Velen van ons Hadden er dit hele jaar naar uit gekeken. De hoop was een dik pak sneeuw aan te treffen maar de weergoden waren anders gestemd. Rond 08:30 uur vertokken we vanaf de BHP. Windkracht 12 was er ons beloofd door Paulus Pietersma dus met wind mee was de geschatte aankomst tijd 11 uur. Halverwege de polder moesten we al stoppen om het zeil op nieuw over de aanhangwagens te draperen en flink aan te snoeren. Nat geregend vervolgden we onze weg. Niet alleen de regen maar ook een container was uit de lucht komen waaien. Daar konden we nog net omheen. Wat onverstandig van die vrachtwagen chauffeur om de weg op te gaan dachten we. Bij knooppunt Vianen werden we getrakteerd op een heuse file. Verbaasd keken we elkaar aan. Iedereen werd toch verzocht om vooral niet de weg op te gaan? Hoe kan het hier dan zo druk zijn? Weer zo'n eigenwijze chauffeur die zijn wagen had laten scharen. De snelweg was daardoor afgesloten en wij waren de laatste in de rij. En als je dan ook nog een volle blaas hebt duurt wachten lang. Na een uur in de file te hebben gestaan vervolgde we onze weg. Even leek het er op dat net voor het eerst volgende benzine station weer een file stond, maar gelukkig we konden eindelijk naar het toilet. We begonnen ons al enigen zorgen te maken over ons onderkomen voor vannacht. Ergens in Limburg lag voor een aantal de oplossing. Tiffanie-Anaal. Open vanaf 20:00 uur. Maar waarschijnlijk was Tiffanie net zo winderig als het weer buiten dus besloten we maar om verder te rijden. In Eupen aangekomen ontmoetten we Mr. guide Hans. Dit keer had hij zich niet vergist. Vorige week rond deze tijd stond hij hier ook al en had ongerust maar eens gebeld om te vragen waar wij bleven. Na het boodschappen doen moest er een plan gesmeed worden. Verspreid het bos in gaan om zo het risico een boom op je kop te krijgen te beperken? Afgewezen! Nadat Hans heerlijk in de auto had getelefoneerd met herbergen. En wij, klappertandend, met een biertje voor de plaatselijke supermarkt als hang survivallers hadden gestaan, waren we nog niet veel wijzer geworden. Uiteindelijk besloten we naar het kamp te gaan om daar de boer te vragen of hij een oplossing had. Gelukkig stelde de boer na enig aandringen zijn hooizolder beschikbaar. Een hooizolder met lederen zithoek, twee badkamers en 16 bedden. Het was niet veel maar je moet toch wat. En het was inmiddels ook al donker geworden. Nadat de koelkast gevuld was hebben we onder het genot van eigen gemaakte soep en een drankje het avontuur van Hans in Canada gezien.

Vrijdag

Het ochtend nieuws meldde ons dat er 5 doden in Nederland waren gevallen. Wij voelden ons niet veel beter bij het ontwaken. Ik was vanwege de oergeluiden van onze benjamin, Jaap Jawis!, genoodzaakt om op de bank te slapen. Bernie was de enige waar nog wat leven in zat. Als kanonnier had hij de pot vol geschoten. De kruidsporen waren nog duidelijk zichtbaar op de rand, en de hooizolder moest om 11 uur schoon opgeleverd worden. Rond een uur of tien was het dan zover. Het kamp opbouwen. Ook dit keer moesten we omrijden. Dit duurde even omdat er een aantal bomen van de weg gehaald moesten worden. Inmiddels hadden Frans, Johan, Omke en Romke hout gesprokkeld. Vanwege de hoge olie prijs was het hout hier schaars geworden. Nadat het kamp stond zijn we naar de keutelberg gegaan voor ons eerste evenement. Skiën. Jan had zich goed voorbereid. Na lang zoeken had hij een leuk ski-setje gevonden in de kringloopwinkel. De skie´s met schoenen waren flink aan de prijs maar uiteindelijk heeft hij ze toch voor de vaste prijs van 5 euro gekocht. Trots liep hij naar de Ski hal, met onder zijn arm zijn eigen setje. Aangekomen in Snow World lukte het hem ook nog om de kaartjes van de uitvallers aan wild vreemden te verpatsen. Opgewonden gingen we de skie´s halen Ervaren skiërs hadden we niet. Wel hadden een aantal de melk horen klotsen maar waren vergeten waar de tepel hing. Menno had speciaal voor deze gelegenheid zijn ski helm meegenomen. Niet dat hij ooit op de lange latten had gestaan maar hij vond het een mooie helm. Ook vond hij gezien de ervaring die hij met het skateboarden had opgedaan, dat hij met skischoenen kon gaan snowboarden. Hij is dan ook niet van de kinderpiste af geweest. Na 20 afdalingen en even zoveel valpartijen, hield hij het na een pijnlijke stuit landing voor gezien. Tijd om plaats te gaan nemen naast Frans en Jaap Jawis in de apre/skihut. Die had het na 10 minuten al gezien nadat hij een gezichtslanding had gemaakt op de zwarte piste. Jan had waarschijnlijk de skie´s van “Eddy The Eagle” en de schoenen van “Lucille Werner” op de kop getikt en kwam geen meter vooruit. Mede doordat de schoenen niet op de latten pasten. Gelukkig voor hem kon hij het setje van Jaap Jawis overnemen. Die het spektakel van achter glas gade sloeg. Mr. Guide Hans vloog als een ongeleid projectiel over de piste en ook over de achterkant van Romke´s skie´s, hij had nog duidelijk moeite met het remmen en vooral het sturen. Paul van de Help was het talent van de dag. Aan hem is dan ook de stijl prijs uitgereikt. Dit voor het recht vooruit skiën met uitsluitend linker bochten. Ook Johan had zijn roeping gevonden. Tijdens de apres ski belde hij zijn vrouw en vroeg of hij volgend jaar weer mee mocht. Bernie had weer wat structuur in de darmen en waagde zich op de bruine piste. Daar gleed hij zonder remsporen doorheen. Het was een geslaagde warme wintermiddag en nadat de knieën pijnlijk begonnen te worden, de handen blauw aanliepen en het haar dat Jaap had laten groeien, maar hem geen extra warmte bood schoven we aan bij de apre slivo iets.

Vrijdag Avond

Hoge bomen vangen... is moeilijk

Terug naar het kamp en op zoek naar brandhout. De weg van de minste weerstand leidde ons naar de plaatselijke super. Hier huisde waarschijnlijk de kleinzoon van het boerke van het vorige jaar en dat daarvoor. Want met een gevoelige aderlating in de beurs waar we waarschijnlijk al een wegenvignet voor hadden kunnen aanschaffen reden we richting kamp. Op het droge hout werden de karbonades gegaard. We vroegen ons af of er wel genoeg eters waren voor al die karbonades. Maar ons was de komst van Roy beloofd. Door Roy zelf wel te verstaan. Maar door de plotselinge verjaardag van zijn zus, kon hij niet komen. Begrijpelijk. Ook de karbonades van Dick en Dirk lieten wij ons smaken. Door de afwezigheid van Dirk waren we genoodzaakt om een transistor radio mee te nemen, voor de stiltes die anders door Dirk werden opgevuld.

Zaterdag

De plannen waren net zo wisselvallig als het weer. Fietsen, Lopen, Of lopen met de fiets aan de hand. We wisten het niet. Omke en en Jan hadden op de 1ste avond al een Moutain Bike Route uitgestippeld. En de variant van 35 km leek hun wel de beste optie, gezien de weersomstandigheden, stijgingspercentage en alcohol promillage wat nog in menig lijf vestte. Omke had er echter het volgende niet bij vermeld. Om deze tocht te volbrengen moest je met Cum Laude zijn geslaagd voor de Fit Kit. En gezien het gros van de sur5al deelnemers de sportmeesters niet bij naam kennen, was het buiten kouder dan op de fiets. 3 km na de start vroeg Jaap Jawis of we er al bijna waren. Johan verontschuldigde zich dat hij al een half jaar geen IBT oproep meer had gehad. En dat de heup nog niet gewend was aan Frans uitte zich in het feit dat na 8 km klimmen het hazenpad lonkte. Jaap jawis en Frans hadden de man met de hamer op de pakje drager en splitsten de groep. Terwijl Omke genoot van de omgeving en Romke wees op de omgevallen bomen zagen we ook met regelmaat de hybride van Bernie door het bos vliegen. Met diepe oogkassen en heimwee naar moeder ut wief wenste hij de bedenker van deze veldslag geen warm hart toe. Maar liever dood dan afhaken. Liever Groningen dan Cambuur. En straks in het kamp direct de auto in en linea-rectum naar huis. Maar met het nog af te leggen traject begon de tijd te dringen, de regen te vallen en wind aan te wakkeren. Tijd dus voor plan JFK.

Jan Fan Kalsbeek ontpopte zich als reisleider.

Als we hier links gaan dan komt alles goed, ook wanneer de rest rechtsaf wil en de lokale bevolking ons elders wees. We gaan links af. Follow the leader: want hier zag JFK een bekende hurkplaats. Hier had ooit Wim Ladenius de aarde opgehoogd. We strandden uiteindelijk in (von)Hintenhausen. De plaatselijke kroeg bood ons onderdak. En daarmee was ook alles wel gezegd. Van warmte was geen sprake. Hier werd duidelijk bezuinigd op de stookkosten en vriendelijkheid. Na enig sms verkeer werden we al na krap 3 uur en drie biertjes opgehaald. Het was ook wel 12 km rijden met de auto. Dat is toch zeker gem. 4 km per uur. Laten we het er maar op houden dat we blij waren met hun komst. We zouden nog even hout halen bij de pomp, maar zagen daar toch van af, mede doordat deze gesloten was.

Bonte Zaterdag Avond

Tijd om de bloempotten buiten te zetten. Traditie getrouw ontbrak JFK na het avondmaal. Billenpoetsen bij maanlicht is mooiste wat er is. Het werd hem gegund. Om de nacht wat op te leuken werden tussen de kampliederen door een restantje vuurwerk geconsumeerd. De `Oooh's en Aaah' s waren niet van de lucht. Zeker niet toen franske een fiks gat in het dakzeil brandde. Hij had toch ook op de `BHV cursus meegekregen: "geen gesloten gell-potten in het vuur gooien" !!! De blusdekens uit het kerstpakket kwamen dan ook handig van pas om de slaapzakken van `Jaap en `Johan te doven. Hierop werd het vuurtje weer opgestookt. Paul had het hele weekend de mond vol over het feit dat dit zijn laatste survival zou zijn. Dit stemde ons allen wel treurig. Want wat moeten we zonder opperhoofd Paul vd Help en zijn verhalen. Mr. Guide Hans opperde om de eerst volgende keer met zijn allen in een Indiaaaanen tent te bivakeren. Dit spande de Tooi. De enige voorwaarde om Paul de volgende keer mee te krijgen (uch) (uche uche uche!). Na de mijmeringen van onze jeugdherinneringen en alle overeenkomsten die het met zich mee bracht, gingen we voldaan en dromend van de dingen die we ooit hadden gedaan en wilden doen, door de nacht om vervolgens geconfronteerd te worden met de ochtend dampen van het shoarma ontbijt met soep.

Zondag

De ochtend stond is veel te vroeg.

Mr guide hans was na een avond van afwezigheid s ochtends weer present met zijn nieuwe speelgoed, de Camera. Elke stap die we dit weekend maakten werden op zijn gevoelige plaat vastgelegd. (terug te zien op blokhuispoort.nl) Tussen de windvlagen en regen buien door glibberden we begeleid door oenemeine-mats-tirol, jodelahi, bepakt en bezakt het terrein af . Op naar de chinees. Volg de skoda rijder. Dit jaar was de handicap, eten met stokjes met Jan. Want alleen Jan wist hoe de vork in de aap zat. Na een korte demonstratie Koe lu yoek koos hij foei jong, hi voor zijn geld. Einde verhaal. Na een staartje whisky, een scheutje cognac, 1 glaasje water, 6 zakken chips, drie droge worsten en twee avonden is het ons weer gelukt om iedereen een plaatsje in het verhaal te geven. Rest ons nog een dankwoord richting de P.O.V. en Directie die dit evenement

mede weer mogelijk maakten.

Agenda Voor volgend jaar:

01 Opening door voorzitter Paul (winnetoe) v/d Help

02 Schutzfest. (Wegens weersomstandigheden vorige keer afgelast.)

(Beter 1 kogel in de hand, dan tien in de rug)

03 Skiën

04 Dropping/wandeltocht

05 Oud indiaanse spelen (o.a. zweethutten)

06 Rondvraag met vredes pijp

07 Gebruik/verbod GSM!

08 Ontsluiting

De volgende redenen om niet mee te gaan zijn ongegrond verklaard.