Een ex gedetineerde (BWF)


Vast in de Blokhuispoort. Sneek 29-11-2012 Ongeveer 8 jaar geleden stond politie mij op te wachten bij thuiskomst, het was zover, ik kon er op wachten. Er stond een boete van me open, en een onvoorwaardelijke gevangenis straf van 30 dagen en een boete van 30 dagen. Na een hele omweg kwamen we aan bij de blokhuispoort in Leeuwarden. Je voelt je bij binnenkomst maar een kleine jongen. Eerst word je geplaatst met meerdere binnen gebrachte personen in een soort gezamenlijke gesloten ruimte waarna je 1 voor 1 mag uitkleden om te worden onderzocht of je geen spullen mee binnen smokkelt.

 

Daarna werd ik naar mijn cel gebracht, de cel bevond zich op het vlak….begane grond huisnummer B09 (celnummer). De bewaarder zei nog tegen me, ga maar lekker sport kijken op tv. Daar zit je dan, in een heel kille lege cel met niks erin, nou ja 1 bed 1 stalen wc, en een bureautje met stoel. Op het bureau lag een half brood (over datum ) maar die hoefde ik dus niet, dus eerst maar even op het bed liggen en nadenken hoe het ooit zover is gekomen en maar even tv kijken. Aan de hand van de tv wist je een beetje hoe laat het was dus maar proberen te slapen en kijken wat de dag erna brengt. Om 6 uur al wakker en maar een beetje wassen met koud water bij het wasbakje.

 

Acht uur in de morgen gaat de celdeur open met de vraag of ik ook wil luchten, en natuurlijk wil je dat. Je wil maar wat graag je cel even uit. Toen dus lekker even een uurtje rondjes lopen op de binnenplaats. Binnen een kwartier weet je al bij welk groepje je gaat staan op de binnenplaats, en waar je je een beetje mee inlaat zolang je er zit. Ook vroeg ik me af na een uur luchten waarom er op alle cellen een papiertje hing met de letter W of B er op, eerst dacht ik van hier zit een witte en daar een bruine…..maar het bleek het soort brood te wezen wat je wou hebben….ik de W dus van wit, je moet het ook allemaal maar weten want er werd je weinig verteld. Ook rond vier uur in de middag mochten we weer een uurtje luchten.

 

Elke dag na het luchten stond er een fles melk in je cel en om de dag kreeg je een heel brood. Het warm eten was verschrikkelijk, kant en klaar magnetron eten waar geen smaak aanzat, nou ja een smerige smaak. Van een ander had ik een beetje zout gekregen waardoor het iets beter ging smaken. Ook kwam ik erachter dat je 1 maal per week een lijstje van een winkeltje in mocht vullen voor boodschapjes dus ook dat gelijk maar gedaan. Ik had gelukkig geld meegenomen bij binnenkomst dus kon ik mooi wat bestellen, als eerste shag natuurlijk. Neem nooit je shag mee naar de binnenplaats, want de mensen zonder geld schooien je de kop gek, ik draaide altijd 2 voor bij het luchten en liet mijn shag in de cel. Na 5 uur middags zat je dus weer in je cel, en begon de lange avond. Ik ging dan maar lekker op bed liggen en tv kijken.

 

Had je toch nog wat te doen. Elke avond rond een uur of tien hoorde en zag je het kijkgaatje bewegen en keek 1 van de bewaarders even of je nog leefde, daarna werd het rustig en was je blij dat de reclames van 06 sekslijnen begonnen want dat waren tenslotte de enigste naakte dames waren die je voorlopig zag. Ik was er na een paar dagen achter dat het maar het beste was dat je je er maar bij neer gaat leggen en dat het gewoon niet anders is dat je daar een tijd zit. Op dat moment ging ik me steeds beter voelen. Je keek elke week heel erg uit als je bezoek kreeg, 1 maal per week 1 uurtje bezoek, maar daar kon je dan ook de hele week weer op teren.

 

Vaak hoorde je in de nacht ook mensen roepen, vaak mensen die net binnen waren gebracht maar er niet over konden om vast te zitten. Ze schreeuwden er soms over dat ze eruit wilden, tja dat wouden we allemaal maar dat mocht dus gewoon niet. Ook vroegen ze mij of ik op zondag naar de kerk wilde, natuurlijk zei ik, dan was ik toch weer een uurtje extra mijn cel uit. In het inpandige kerkje kreeg je eerst een preek van een kwartiertje en kon je daarna nog even 3 kwartier met de andere gevangenen kletsen, en natuurlijk een kaarsje aansteken voor degenen die je lief had of moesten missen.

 

Op een gegeven moment mocht ik ook naar de bibliotheek voor een paar boeken, maar omdat ik niet van lezen hield nam ik leg puzzels mee. Daar kon ik uren mee bezig zijn en vlogen de uren om. Ook het brief schrijven ontbrak niet, elke dag schreef ik wel 2 brieven, natuurlijk voor mijn vrouw en vaak 1tje voor vrienden, je was dan ook benieuwd of je elke dag een brief terug kreeg, met wat foto’s. De brieven die je verstuurde mocht je niet dicht plakken, die werden voor het verzenden eerst gelezen door het gevangenis personeel, dit denk ik om uitbraken of iets dergelijks te voorkomen.

 

Ook mochten we 1 maal per week een uurtje sporten, dat was altijd heerlijk, na de tijd even lekker warm douchen want op de cel had je alleen koud water dus. Al met al kijk ik terug op een fijn verblijf in de Blokhuispoort, een bajes met een enorme geschiedenis met fijne maar ook minder fijne bewaarders, met de 1 kon je wel opschieten en met de ander niet, maar ja dat heb je in het gewone leven ook. Ik mag zeggen dat ik blij ben dit in mijn leven te hebben meegemaakt maar ik raad iedereen aan om te proberen er toch weg te blijven.

 

Veel mensen denken dat het er een hotel is maar dat is dus echt het geval niet. Je moet je 22 uren per dag vermaken achter een dichte deur en dat valt niet mee. Wel wil ik nog zeggen dat de Blokhuispoort nooit hadden moeten sluiten. Het is de mooiste bajes van Nederland met een enorme geschiedenis. Ik hoop dat iedereen nu na mijn kort verhaal een beetje een indruk heeft gekregen hoe het in de Blokhuispoort er aan toe ging.

 

Ik heb het er prima gehad maar laat het maar uit je hoofd dat het net een hotel is. 

Afz: een ex gedetineerde (bwf)